Je opent je mailbox en ziet dat er sinds gisteravond 18.00 uur weer dertig e-mails zijn bijgekomen terwijl het nog geen eens 9.00 uur is. Een aantal mails schreeuwen je toe met urgentie hoog. Je kijkt verder en ziet een serie van negen e-mails met allemaal dezelfde titel, blijkbaar is er weer eens een discussie ontstaan. Een paar andere mails hebben überhaupt geen titel. Je had voor vandaag een aantal belangrijke kerntaken gepland, maar ziet de bui al hangen, dit wordt weer zo’n e-mail afhandeldag.

Voor veel van mijn klanten is dit dagelijkse realiteit. Ze worden bedolven onder de e-mail en kunnen moeilijk onderscheid maken tussen wat voor hen belangrijk is en wat niet. Ze zien het afhandelen van hun e-mail als een van de hoogste prioriteiten waardoor kerntaken in het gedrang komen. In de informatiemaatschappij waarin we tegenwoordig leven, is e-mail dan ook een van de meest tijdrovende communicatiemiddelen geworden.

Gevolgen

De gevolgen hiervan zijn over het algemeen overduidelijk op de gezichten van mijn klanten te zien. Gefronst voorhoofd, ogen wat dichtgedrukt, hangende schouders en een trieste blik. Vermoeidheid, gejaagdheid, ontevredenheid. E-mail heeft geweldige mogelijkheden, is snel en eenvoudig in te zetten, maar drukt als een zware last op onze schouders.

Alleen

Hoewel mijn klanten vaak denken dat ze de enige zijn die moeite hebben om zich door de dagelijkse berg e-mail heen te werken, blijkt in de praktijk dat de meeste van hun collega’s er net zoveel last van hebben. Des te aparter dus dat diezelfde klant en zijn/haar collega’s er zelf het meeste schuld aan hebben dat die stapel ontstaan. We sturen voor elk wissewasje tegenwoordig even een e-mailtje. Vijf tot tien mails per dag aan dezelfde persoon gericht is dus helemaal niet vreemd. We sturen ongericht en ongevraagd cc-berichten, gewoon omdat het zo makkelijk is en men zou het weleens interessant kunnen vinden. Omdat we leven in een hier-en-nu cultuur en we onszelf heel belangrijk vinden, willen we per direct antwoord op onze vraag; dus voegen we urgentie hoog toen aan onze mail. En omdat het zo lekker is om op je kont te blijven zitten, voeren we complete groepsdicussies over de e-mail met behulp van de meest vreselijke functie die ooit door Microsoft Office is bedacht: Reply all!

Verbeter de wereld, begin bij jezelf

Beste mensen, vanachter mijn laptop een oproep aan u allen om het van nu af aan anders te doen. We gaan ‘Collegiaal e-mailen!’. Allereerst gaan we het afhandelen van e-mail niet meer als onze hoogste prioriteit zien. Door maximaal drie keer per dag je e-mail af te handelen, heb je tijd om aan je kerntaken te werken en wordt de doorlooptijd van e-mailafhandeling wat groter, waardoor het aantal te verwerken e-mails per dag automatisch daalt. Vervolgens gaan we eens de rol van ontvanger aannemen zodra onze hand in de buurt van de (b)cc-knop komt. Zit de ander wel echt op deze informatie te wachten, wetende dat er nog 40-50 of meer mails per dag binnenkomen? We gaan ook de onderwerpregel gebruiken, en titels zoals ‘vraagje’ of ‘even snel’, worden automatisch in de prullenbak gegooid. De knop ‘Urgentie hoog’ mag per persoon maximaal één keer per week gebruikt weorden. Wie hem vaker nodig denkt te hebben, moet zijn planning eens onder de loep nemen. En most of all: de knop reply-all wordt een betaalde knop. Voor elke keer dat deze knop wordt gebruikt moet de schuldige vijf euro in de vrijdagmiddagborrelpot doneren.

Deze dag gaat de boeken in als de start van de collegiale e-mail revolutie! Zorg dat u erbij was!